روزنگار

دلم می خواهد دنیاهای موازی واقعیت داشته باشند. برای این روزهای دوری و تنهایی یک دنیای موازی در ایران داشته باشم و بتوانم طی الارض کنان هر موقع که دلم بخواهد به آنجا که دلم بخواهد سفر کنم. کاش یک دنیای رویاهای موازی هم داشته باشم که آنجا همه چیز آن جوری پیش برود که دل من میخواهد... 

روزنگار...

الان دقیقا بهترین صفت برای من است که این روزها از یاس و ناامیدی نسبت به بهتر شدن و اصلاح شدن آدم‌ها و شرایط زبانم به هیچ نقد و کلامی باز نمی‌شود. بار غمی که بر دلم نشسته، سخت سنگین و تسکین نیافتنی به روزنگار...ادامه مطلب

با تو که حرف می‌زنم همیشه حالم بهتر می شود. با تو که همه زندگی مرا می دانی، حتی حالا که سالهاست از هم دوریم. با تو نیازی به زیاده گویی هم نیست. تک کلمه ها کار یک پاراگراف طولانی را برای ما انجام می دهند. تو حتی نگفته هم مرا می دانی ، چه آسایشی در گفتگو با تو دارم. با تو رمز و رازی هم برایم نمی ماند. دردها و رنج ها و شادیها و اسرارم همه برای تو عیان است. دلم برای حضورت تنگ است. دلم برای کنارت نشستن، از شور و سرزندگی ات، شوق گرفتن و برای گرمای آغوشت تنگ شده است. دو یو نو ذیس وان از ول؟

روزنگار...

من از عید نوروزهای اینجا متنفرم. نمی تونم بهار رو وسط پاییز جشن بگیرم. هیچی حال و هوای عید نداره. توی یه وسط روز غیر تعطیل، اون موقع که داری بچه ها رو از مدرسه بر می گردونی خونه،سال یهو تحویل میشه. عید برای من دیدن اِکستندد فَمیلی و بودن با اونا بوده همیشه. 

روزنگار...

از اتفاقی که توی نیوزلند افتاده، از اینکه این همه آدم کشته شدن حالم بده. از اینکه یه استرالیایی اونا رو کشته حالم بدتره. بدتر از همه اینا ولی حسی بوده که به مدت طولانی بعد از شنیدن حرفهای پاولین هنسن، روزنگار...ادامه مطلب

۱- من نخست وزیر نیوزلند و روش مدیریت بحرانش را بسیار تحسین می کنم. مدت ها بود که هیچ سیاستمداری برایم اینقدر قابل احترام نبود. ۲- تازگیها بوها خاطرات بسیار دلتنگ کننده ای را یادآور می شوند. مثلا بوی ع روزنگار...ادامه مطلب

عطر بهار نارنج همه جا را پر کرده، فضای خانه و کوچه و خیابان و حتی چای من! 

روزنگار...

تنهایی بد است، عادت کردن به تنهایی بدتر. بد است که نظام زندگیت دستخوش تغییرات هرچند منظم بشود. بد است که دیگری را کنار خودت نتوانی تحمل کنی. بدتر اینکه بدون همان دیگری نتوانی زندگی کنی. بد است که حوصله مدارا کردن با مردمان را از دست بدهی. بد است که لطف و مهر و شکیب یادت برود. بد است، بد است و خیلی خیلی بد است. 

روزنگار...

برای من، همه سختیهای مهاجرت به بعد احساسی و عاطفی برمی گردد. و غمگین تر از همه دلتنگی نیست. اینست که با جدا شدن از هر عزیزی، سیستم ایمنی ضد نزدیک شدن به آدمها درونم تقویت می شود. در را به روی ارتباطات و دوستیهای جدید می بندم تا نکند خدای نکرده زمانی که معلوم نیست کی باشد و کی بیاید، دوباره به ناچار جدا شوم و ...

و این تنهاییِ خودخواستهٔ بسیار دور از طبیعتِ من، عجیب غریب و غمگین است. 

روزنگار...

این دو روزه به نظرم رسیده که این رفقای اوزی پسرکهای من از ما خارجکی ها بی کَس و کارترن. والا با این نوناشون. وگرنه چه معنی میده دیشب که مامان دوست پسرک رفته ماموریت سیدنی، دوست پسرک رو بفرسته خونه ما. روزنگار...ادامه مطلب